سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری(DSS) بطورقابل ملاحظه ای به بهره گیری از سیستم های پردازش اطلاعات در سازمان ها کمک کرده اند. مفاهیم و ساختارهای DSS از مرحله اولیه پشتیبانی تصمیم گیری فردی به شکل DSS فردی (IDSS) تا مرحله ی خیلی پیچیده تر گروه های پشتیبانی افراد با وظایف متنوع، ولی نه محدود به تصمیم گیری به صورت DSS گروهی (GDSS) شکل گرفته اند. به منظور وسعت بخشیدن به سطح پشتیبانی تصمیم گیری که افراد، گروه ها، تقسیمات، ادارات و حتی کل سازمان را در بر می گیرد، بطور فزاینده ای تلاش هایی صورت گرفته است. این سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری گسترده، به تناوب برحسب DSS سازمان (ODSS) نامگذاری می شوند. هر گونه DSS (IDSS، GDSS یا ODSS) علیرغم دارا بودن یک پایگاه مفهومی مشترک، ساختار و قابلیت مربوط به خود را داراست. همگام با بلوغ نسبی هر مفهوم سازی DSS، نیاز به ادغام کاربرد آنها در چارچوب یکپارچه واحد بوجود می آید.

بلحاظ سنتی، هر گونه DSS جدا از دیگری در نظر گرفته شده و توسعه داده می شود. هم چنانکه پشتیبانی از تصمیم گیری که بوسیله ی IDSS، GDSS یا ODSS فراهم شده است، تغییر می یابد، اتخاذ یک رویکرد توسعه ی جداگانه را تسهیل می کند. با این وجود، با با ایفای نقش در سازمان واحد، پشتیبانی تصمیم فراهم شده توسط این DSS های مختلف نیز در ارتباط با دیگری است. برای نمونه، یک اداره ممکن است دارای IDSS زیادی باشد. هر IDSS از یک تصمیم گیری فردی پشتیبانی می کند. با این حال، بعنوان جزئی از سازمان واحد، این تصمیمات فردی بایستی با اهداف و مقاصد بخش مطابقت داده شوند. این امر به منظور دستیابی به اهداف و مقاصد سازمانی، تصمیمات مجزا را (تا حدی) به تصمیمات دیگری مرتبط می سازد. بطور مشابهی، پشتیبانی از تصمیم GDSS و ODSS درون سازمان نیز یک تصمیم را به دیگری مربوط می کند.