ویژگی های متالورژیکی از قبیل کشش، سختی، چغرمگی و استحکام در برابر خوردگی جوش های غیرمشابه بین فولاد ضدزنگ آستنیتی عیار X5CrNi18-10 و فولاد ضدزنگ مارتنزیتی عیار X20CrMo13 مورد ارزیابی قرار گرفت. الکترودهای فولاد ضد زنگ دولایه و آستنیتی هر دو به منظور اتصال این ترکیب مورد استفاده قرار گرفتند و در این راه از فرآیند جوشکاری قوس فلز دستی چندگذری استفاده شد. جوش های آزاد ناقص همراه با جوش های قابل مصرف درست شدند. مشخص شد که استحکام کششی تکۀ بهم جوش خورده که توسط الکترود دولایه (E2209-17) ایجاد شده بود،  نسبتا کمتر از استحکام کششی الکترود آستنیتی (E308L-16) است. چقرمگی رسوبات E2209-17 و E308L-16 حتی در دمای کم صرف نظر از درونداد گرمایی قابل قبول بود. سختی در هر دو جوش ساخته شده با الکترود آستنیتی E308L-16 و دولایۀ E2209-17 در فیوژن فلزی جوش/ X20CrMo13 به دلیل بازپخت گرمایی و پس از سرعت سرمایشی بالا افزایش یافت. مشخص شد که استحکام در برابر خوردگی متخلخل فلز جوش ساخته شده با فلز پرکنندۀ E2209-17 و E308L-16 قابل قبول است. با وجود این منطقۀ حرارت دیده در فلز پایۀ X20CrMo13 و قطعۀ جوش خورده تحت تأثیر خوردگی الکترولیتی قرار گرفت. این بررسی نشان داده است که از هر دو فلز پرکننده برای اتصال فولاد ضدزنگ آستنیتی به فولاد ضدزنگ مارتنزیتی استفاده کرد. 

کلیدواژه: فولاد ضدزنگ مارتنزیتی و فریتی،  قابلیت جوشکاری، استحکام کشش، چغرمگی، استحکام در برابر خوردگی