تکنولوژی آموزشی، یکی از عناصر اصلی و مهم در نظام‌های آموزشی است که از یک طرف باعث افزایش کیفیت آموزش از طرف دیگر  منجر به کاهش هزینه ها و کمک به اقتصاد نظام‌های آموزشی و آموزش و پرورش است که در بعضی از موارد در آموزش های تخصصی، هزینه ها را نصف تقلیل داد. از اواسط قرن بیستم با اختراع رایانه، سیطره ی تکنولوژی بر صنعت، خدمات، کشاورزی و تمام اضلاع زندگی بشری هویدا شد. از فناوری آموزشی و اطلاعاتی برای فراگیری دانش و مهارت به عنصری ضروری در نظام‌های آموزشی سراسر دنیا تبدیل شده است و با به کارگیری فناوری‌های آموزشی به نیازهای جامعه علمی پاسخ داده می شود. در این پزوهش ضمن بررسی رویکردهای موجود و نقش فناوری در آموزش و اثرات مثبت و مفید آن به تحلیل، مولفه های آشنایی، کمیت، کیفیت و سهولت می پردازیم. روش تحقیق توصیفی، از نوع پیمایشی است. نمونه آماری انتخابی از بین معلمان و خبرگان تکنولوژی آموزشی است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین دسترسی به فناوری و رضایت و موفقیت معلمان رابطه معنادار مثبت وجود دارد. بین مولفه های آشنایی و کاربرد فناوری نیز رابطه معناداری وجود دارد. این مسئله در مورد کیفیت و کمیت فناوری و به روز بودن فناوری و میزان رضایت و موفقیت معلمان رابطه معنادری وجود دارد.

فناوری اطلاعات، دسترسی، تکنولوژی آموزشی، کمیت و کیفیت، فناوری و اقتصاد.

عصر کنونی، به عنوان عصر اطلاعات و یا دانایی نام گرفته است. در این عصر، فناوری اطلاعات به عنوان یک راهبرد و طرز تفکر جدید شناخته می‌شود. اطلاعاتی شدن جوامع پدیده‌ای است که بر تمام اضلاع و ابعاد زندگی اجتماعی، سازمانی و انسانی تاثیر عمیقی گذاشته است. یکی از مواردی که از این پدیده تاثیر دیده است، نظام‌ آموزشی است. این تغییر باعث شده است تا مدل جدید توسعه مبتنی بر دانایی محوری جوامع ایجاد گردد. در این مدل نقش و جایگاه آموزش و نظام‌های آموزشی به عنوان یکی از ارکان هدایت‌کننده جریان گرایش به سمت دانش‌مداری و توسعه علم و اندیشه غیرقابل چشم‌پوشی است. نظام‌های آموزشی پیش‌رو در دنیای متلاطم هزاره‌ی سوم و در عصر تغییر نیازمند بازسازی مداوم کیفیت هستند تا خود را توانا و قدرتمند نمایش دهند. امروزه به قول شپرد «نظام آموزشی توانا انسان‌های فردا را تحویل جامعه می‌دهد و صرفاً نگهداشت منابع انسانی یا تولید آدم‌های معاصر نیست» (شپرد، ترجمه آرام، 1378). 

برای قوی کردن و توانا ساختن نظام‌های آموزشی نیازمند این هستیم تا از فناوری‌های آموزشی در تدریس استفاده گردد. این امر موجب شده است تا کم‌کم مدارس و نظام‌های آموزشی به سمت مجهز شدن به ابزار الکترونیک حرکت می‌کنند و اصطلاحاتی جدیدی تحت عنوان دیوارهای سنخگو، مدارس گویا، سلف سرویس‌دانش و کتابخانه بدون‌دیوار زاییده این ابزار است.