دهه ی اخیر را می توان دهه ی رشد تکاملی سریع چشم اندازه شغلی دانست و همین امر منجر شده تا سازمان های شغلی به صورت روز افزون به فکر نیاز برای اتخاذ یک معماری تکنولوژی اطلاعات انعطاف پذیر و مقیاس پذیر بیافتند. حتی سنگینی آیین نامه و سازگاری نیز منجر به تقویت انتظارات شغلی از IT و در عین حال محکم تر کردن روابط شده است.

اگرچه صنعت IT به سرعت به نوآوری در تکنولوژی پاسخ داده و تکنولوژی هایی مانند مجازی سازی، SOA، Web 2.0 و غیره را خلق کرده است. و از این رو موقعیت خود را به عنوان یک شریک تجاری استراتژیک تثبیت کرده است.

با توجه به بحران اقتصادی فعلی و به دنبال آن بحران کسب و کار، IT با معرفی تکنولوژی گردید یا شبکه به شکل محاسبه ی ابری، به تقویت رابطه ی خود با پروسه های شغلی برخواسته است. مدل ابری ایجاد شده به وسیله ی SOA، قابلیت انعطاف  و مقیاس را (در بعضی مواقع نامحدود) را با استفاده از قدرت پردازشی و محاسبه ای اکسترنال و به شکل سرویس های بلادرنگ فراهم کرده است. مزایای اصلی بدست آمده از این مدل، شامل بهبود پروسه ی شغلی به صورت کاهش هزینه ها و پاسخ سریع و کارآمد به محیط شغلی متغیر بوده است.

بنابراین، این مورد را با توجه به حوزه ی IT، آینده ی محاسبات دانست.

مدل ابری نیاز دارد تا استفاده از تشکلات اقتصادی در مقیاس های بزرگتر، معماری مرسوم شغلی را ترفیع دهد. با درک این نیاز، بسیاری از سازمان ها(IT و غیر IT)، شروع به بکار گیری یک چشم اندازی از IT برای خود کرده اند تا سرویس هایی را هم به صورت داخلی و هم خارجی ارائه دهند. این سرویس ها را می توان در هر جایی ارائه داد و از آنها به عنوان سرویس های محاسباتی کاربردی یاد می شود. علاوه بر این، یک چنین سرویسی منجر به رشد روز افزون  خطوط سرویس کمکی ، Saas، Iaas و Paas نیز می شود.