ساختار باز و توزیع‌شده‌ی سرویس‌ها و رایانش ابری را می‌توان یکی از اهداف مدنظر مهاجمین حملات سایبری احتمالی دانست. به دلیل ماهیت باز و خاصی که در سیستم‌های تشخیص و اجتناب از تهاجم مرسوم و سنتی (IDPS)  وجود دارد، نمی‌توان از این سیستم‌ها برای توسعه در محیط‌های رایانش ابری استفاده کرد. در این مقاله قصد داریم آخرین فن‌های مدیریت هشدار و IPDS که توسعه‌یافته است را موردبررسی قرارداده و آگاهی‌هایی را در اختیار پژوهشگران قرار دهیم که برای این کار، یک بررسی جامعی را بر روی راه‌حل‌های ممکنی که در این زمینه ارائه‌شده است انجام داده تا بتوانیم در محیط‌های رایانش ابری، چنین حملاتی را تشخیص داده و از آن‌ها اجتناب کنیم. با در نظر گرفتن مشخصه‌های IDPS ها و سیستم‌های رایانش ابری، یک لیستی از نیازمندی‌هایی را که برای مدیریت رایانش خودکار و مفاهیم مربوطه‌ی آن نیاز است ارائه داده‌ایم همچنین از یک نظریه‌ی فازی به‌منظور پاسخ به این نیازمندی‌ها استفاده نموده‌ایم.

واژگان کلیدی: