نیروی پیش بری و گشتاور ایجاد شده در طول انجام عملیات دریل کاری یا حفاری، دربرگیرنده اطلاعات با اهمیتی در رابطه با کیفیت حفره ایجاد شده و سطح مطلوب برای نوک مته می باشد. در این مقاله نیروها و گشتاور ایجاد شده در طول عملیات سوراخ کاری کامپوزیتهای کربنی، که در آنها از الیاف کربنی استفاده شده است، به کمک یک دریل یک شات مورد بررسی و تشریح قرار می گیرد. علائم موجود در دامنه زمانی بر مراحل تقسیم می شوند و مشکلات متداول و عیوب مرتبط با آنها در هر مرحله زمانی تشریح و بررسی می گردد. همچنین نشان داده می شود که چطور پوشش سطحی ابزارآلات و ضخامت قطعه کارها بر روی نیروی پیش بری و گشتاور ایجاد شده در طول عملیات سوراخ کاری تأثیر می گذارد. یافته های به دست آمده در این مقاله به منظور بهینه کردن و توسعه مدل های ریاضی مرتبط با افزایش حداکثری نیروی پیش بری به کار می روند که این مسئله در بخش دوم از همین مقاله ارائه شده است که می توان آن را منبعی ارزشمند برای بهینه سازی های آتی در زمینه سوراخ کاری کامپوزیتهای کربنی به وسیله مته های دریل یک شات دانست. 

1.مقدمه 

اگر چه الیاف کربنی از جنس فلز نمی باشند، اما سالهاست که در صنایع از این الیاف استفاده می شود و به اصطلاح می گویند : « آنرا مانند فلز ببُر» نتایج این نظریه معمولاً ایجاد پوشش های غیر معمول می باشد. در مواردی که ماندگاری ویژه بالا و کیفیت بالایی همچون نوک مته های دریل در سوراخ کاری کامپوزیتها مورد نظر است می توانیم کارایی دریل های پیچشی را بهبود ببخشیم. در این حالت موانعی در سوراخ کاری رشته های کربنی وجود د ارد. ذوب و قالب ریزی و صافکاری این سطوح در چنین شرایطی مورد توجه می باشد. ورق کاری را معمولاً به نحوی انجام می دهند که اثرات نیروهای اعمالی ایجاد لبه نکند. محققین مطالعات فراوانی بر روی این پدیده انجام داده اند.و برای دستیابی به چنین ورق کاری مطلوبی باید بر روی کنترل نیروهای رانشی در طول عملیات کار کرد.